Ars Notoria stanowi część pochodzącej z XIII wieku (niektóre źródła podają wiek XII) księgi wiedzy magicznej, Mniejszy Klucz Króla Salomona. Mimo że w tamtych czasach było wiele grymuarów i innych magicznych tekstów, ten bardziej koncentrował się na modlitwach, medytacjach i przekazach werbalnych niż na zaklęciach, miksturach i rytuałach.
Zaszyfrowany tekst
Klucz Króla Salomona i jego część dotycząca sztuki magii doczekał się wielu zmian na przestrzeni wieków.
Pierwsze, oryginalne teksty zostały zaszyfrowane, napisane w mieszance starożytnego języka hebrajskiego, greckiego i łacińskiego.
W ten oto sposób chciano ukryć prawdę i rozwiązania wielu zagadek nurtujących ludzkość.
Najstarszym tekstem wchodzącym w skład dzieła jest tekst w tzw. srebrnym języku, doskonalący pamięć i mądrość.
Mówi się, że sam król Salomon, który nie był autorem treści, a jedynie ją przysposobił, wykorzystał oryginalną wiedzą z Ars Notorii, aby poszerzać swoją wiedzę i zdobyć legendarną mądrość.
Innym znanym użytkownikiem księgi Ars Notoria był Jan z Morigny, czternastowieczny mnich, który dzięki magii chciał zdobyć tytuł mędrca i papieża.
Kiedy jednak próbował wykorzystać zapisaną w niej wiedzą w praktyce, wpadł w pułapkę demonicznych wizji.
Postanowił więc stworzyć własną magiczną księgę, ponieważ stwierdził, że Ars Notoria działa, ale trzeba zapłacić zbyt wysoką cenę za jej wykorzystanie.
Modlitwy i eksperyment magnetyczny
Ars Notoria zawiera serię modlitw, których celem jest zdobycie pamięci ejdetycznej (zdolności przechowywania w umyśle bardzo wyrazistych obrazów) i natychmiastowe nauczenie się magicznych praktyk.
Niektóre z oracji wzywają na pomoc anioły lub koncentrują się wokół zwiększania mentalnych mocy i elokwencji.
Modlitwy zawierają kabalistyczne i magiczne słowa w kilku językach.
Tom ten kończy się nauką moralną i objaśnieniem astrologii w formie pytań i odpowiedzi.
Oprócz tego Ars Notoria opisuje wiele sprytnych pomysłów i koncepcji, nawet tych okultystyczny, które wyprzedziły swoje czasy.
Na szczególną uwagę zasługuje ilustracja przedstawiająca „pewien eksperyment magnetyczny”, który pokazuje pozorny sposób komunikowania się na duże odległości za pomocą magnesu i dwóch igieł kompasu.
Teoria głosiła, że gdyby dwie igły kompasu pocierać tym samym magnesem, zostałyby one „splątane”, i bez względu na to, jak manipulowano pierwszą igłą, druga podążyłaby za nią.
Splątane siłą magnesu igły wirują na przemian, kiedy zatrzymamy jedną, rusza druga.
Możemy teraz jedną cześć naszego narzędzia komunikacyjnego przenieść do innego domu, miasta lub kraju.
Umieszczając każdą igłę w kręgu liter i ustalając czas wysłania wiadomości, dwie osoby mogą przeliterować sobie wiadomości z przeciwnych stron globu.
Wszystko to w połączeniu z faktem, że wiele osób wierzyło wówczas w magiczne właściwości, sprawiło, że zdobywanie wiedzy o takich eksperymentach było chętnie praktykowane.
⇒ Czytaj także: KSIĘGA SOYGA – RENESANSOWY TRAKTAT O MAGII
♦ Zareklamuj wydarzenie, swoją działalność, produkty itd. – dodaj ogłoszenie ⇒ KLIK
♦ Współpraca reklamowa na portalu ⇒ kontakt@odkrywamyzakryte.com
♦ Chcesz poznać więcej tajemnic świata? ⇒ KLIK
