Soczewka z Nimrud, która została odnaleziona w 1850 roku znajduje się w zbiorach British Museum. Ma około 3000 lat i jest cennym znaleziskiem. Czym jest ten artefakt i jakie ma przeznaczenie?
Czym jest soczewka z Nimrud?
Soczewka z Nimrud to artefakt, który został wykonany około 3000 lat temu, a został zrobiony z kwarcu.
Soczewka ta została odnaleziona w 1850 roku przez Austena Layarda na stanowisku Nimrud w Iraku.
To właśnie to stanowisko kryje pozostałości miasta Kalchu, które było jedną ze stolic Asyrii.
Niestety nie jest znane przeznaczenie tej soczewki, gdyż niektórzy naukowcy sądzą, że mogła być używana jako prymitywne szkło powiększające, które służyło, np. do rozpalania ognia.
Jednak mogła również stanowić element zdobniczy, który był częścią jakiegoś większego obiektu.
Powstały także hipotezy, które mówią, że soczewka ta stanowiła część starożytnego teleskopu.
Odkrycie soczewki z Nimrud
Soczewka z Nimrud to kryształowy obiekt, który nazywany jest od miejsca jego znalezienia, ale też bywa określana jako soczewka Layarda, czyli od nazwiska jej odkrywcy.
Dokładnie została odnaleziona w sali AB w pałacu północno-zachodnim, a była przysypana odłamkami niebieskiego, matowego szkła, które mogło zdobić jakiś większy obiekt, który został wykonany z drewna albo kości słoniowej, ale nie przetrwał do dziś.
Wygląd soczewki z Nimrud
Znalezisko zostało wykonane z naturalnego kwarcu i ma kształt trochę owalnej soczewki płasko-wypukłej.
W przybliżeniu ma 42 mm długości oraz 34,5 mm szerokości, a jej maksymalna grubość ma 25 mm.
Płaska powierzchnia artefaktu jest dość równa, ale też została źle wypolerowana i jest porysowana.
Z kolei jej wypukła powierzchnia została trochę wypolerowana i to prawdopodobnie na gliptycznym kółeczku obrotowym, a do tego nie jest symetryczna.
Na powierzchni soczewki znajduje się dwanaście zagłębień, które powstały podczas jej polerowania, a w naturalnych kryształach kwarców czasami można znaleźć niewielkie pęcherze, w których znajdują się różne płyny i zostały one naruszone podczas polerowania soczewki.
Jest soczewką, a więc ma zdolności skupiające światło i to pomimo niedoskonałości w jej wykonaniu, a jej ogniskowa wynosi około 120 mm.
Soczewka prawdopodobnie powstała pomiędzy 750 a 710 rokiem przed naszą erą.
Badania soczewki z Nimrud
Layard uważał, że artefakt, który odkrył, na pewno został stworzony umyślnie jako soczewka i zgodnie z jego poglądami jest to najstarsze znane szkło powiększające, które mogło być także używane do rozpalania ognia.
Znalezisko to było wiele razy badane przez różnych optyków i wielu z nich miało takie samo zdanie na jej temat – jak Layard.
Prawdopodobne jest również to, że tego artefaktu używano jako szkło powiększające przez artystów, którzy zdobili niewielkie przedmioty.
Jednak analiza zdolności optycznych dokładnej kopii tego znaleziska pokazuje, że niedoskonałości w jego wykonaniu powodują znaczne zniekształcenia oglądanego przez ten artefakt obrazu.
Według włoskiego paleografa Giovanniego Pettinato soczewka jest częścią teleskopu astronomicznego, a dowodem na to ma być to, że Asyryjczycy opisywali Saturna jako planetę-boga, który był otoczony pierścieniem węży, a to miałoby świadczyć o tym, że dokonali oni obserwacji Saturna przez prymitywny teleskop.
Jednak z tym nie zgadzali się inni naukowcy, gdyż uważali, że motyw węża pojawiał się w kulturze asyryjskiej bardzo często, a związek z pierścieniami Saturna może być tylko przypadkowy i dodatkowo zwracali uwagę, że nie są znane żadne tamtejsze opisy teleskopu astronomicznego.
Dzisiejsze współczesne analizy kuratora British Museum mówią, że optyczne właściwości kryształu mogą być dziełem przypadku, a znalezisko nie było używane jako soczewka, ale stanowiło tylko część inkrustacji jakiegoś mebla.
Dowodem na to ma być informacja, że artefakt został odnaleziony wśród odłamków szkła, które prawdopodobnie stanowiły element zdobniczy i nie są także znane żadne teksty, które opisywałyby starożytnych Asyrian, którzy używaliby soczewek do pracy jako szkieł powiększających albo do rozpalania ognia.
⇒ Czytaj także: KAMIENIE Z ICA – BIBLIOTEKA Z ERY DINOZAURÓW?!
