Stopień aktywności słonecznej określa się na podstawie obserwacji słonecznych plam, których pole magnetyczne osiąga natężenie tysięcy razy większe od średniego. Ze względu na to mają one znacznie obniżoną temperaturę i możemy je obserwować jako ciemniejsze miejsca na słońcu. Przeciętne rozmiary plam emitowanych przez słońce dochodzą do kilkudziesięciu tysięcy kilometrów.
Zapraszamy do zapoznania się również z częścią pierwszą cyklu o słońcu.
Raz na jakiś czas zdarzają się jeszcze większe okazy, które mogą żyć nawet kilka miesięcy.
Tego typu wytwory są wysoce niebezpieczne, ponieważ owe plamy są źródłem częstych rozbłysków i erupcji, które wyrzucają w przestrzeń międzyplanetarną miliardy ton plazmy.
W przypadku plam o anomalnych rozmiarach, zjawiska w nich zachodzące są bardziej gwałtowne a gęstość i prędkość wiatru słonecznego znacznie zwiększona, co może zagrażać w bezpośredni sposób naszej planecie, a konkretnie naszemu polu magnetycznemu.
Działalność człowieka?
W momencie, gdy wiatr słoneczny dotrze już do nasze planety, wywołuje on znaczące zmiany w otoczeniu Ziemi.
Ciśnienie wiatru słonecznego przesuwa granicę naszej magnetosfery bliżej Ziemi, od strony oświetlonej przez słońce, czyli od strony, z której nadchodzi. Natomiast po stronie przeciwnej, formuje długi ogon.
Kształt naszej magnetosfery oraz jej rozmiary są uzależnione od prędkości i gęstości wiatru słonecznego.
Co bardzo ważne, energia wydzielana przez naszą dzienną gwiazdę jest pierwotną przyczyną praktycznie wszystkich zjawisk, jakie zachodzą w atmosferze naszej planety.
Jednak ilość energii wydzielanej przez słońce nie jest stała, zależy ona od stopnia jego aktywności, stąd mamy okresy cieplejsze i chłodniejsze.
Nie jest to wynik ocieplenie klimatu związanego z działalnością człowieka, a przynajmniej nie w takim stopniu jak się nam to próbuje wmawiać, jest to po prostu związane ze zwiększoną aktywnością naszej gwiazdy.
Dla przykładu można wymienić kilka procesów, na które oddziałuje słońce:
- cyrkulacja powietrza
- cyrkulacja hydrologiczna
W skrajnych przypadkach aktywności słonecznej może dochodzić także do zaburzeń klimatycznych o globalnym zasięgu. Wymienić tutaj możemy:
-
- susze
- powodzie
- opady śniegu czy deszczu w miejscach, gdzie nigdy owe opady nie występowały
Słońce teraz i dawniej
W drugim tysiącleciu po Chrystusie występowały już trwające po kilkadziesiąt lat okresy znacznego spadku aktywności słonecznej.
Za przykład możemy podać lata 1643-1717, kiedy to plamy na naszej dziennej gwieździe praktycznie całkowicie zanikły, co z kolei skutkowało ochłodzeniem temperatury na naszej planecie oraz zainicjowało tak zwaną małą epokę lodowcową.
W latach 1280-1342 oraz 1461-1549 najprawdopodobniej również wystąpił podobny proces na słońcu, ponieważ w tych wycinkach czasowych także nastąpiło znaczne ochłodzenie klimatu.
W obecnych czasach możemy korzystać z dobrodziejstw nauki i techniki, za pomocą której lepiej i dokładniej można przebadać i przeanalizować procesy zachodzące na słońcu, które przecież podtrzymuje naszą cywilizację.
Niestety przysparza też nam kłopotów, mało tego w okresach wzmożonej aktywności jest wręcz niebezpieczne.
Szybkie cząstki wytworzone przez słońce, były już przyczyną całkowitego zniszczenia układów elektrycznych i elektronicznych na ziemi, oraz sond kosmicznych i satelitów.
Ponadto wielu astronautów zapadało na chorobę popromienną.
13 marca 1989 roku gwałtowna burza w niecałe 90 sekund pozbawiła energii elektrycznej około 6 miliona mieszkańców prowincji Quebek w Kanadzie.
Wzburzone w czasie trwania burzy prądy zniszczyły wielki transformator w elektrowni Hydro-Quebec w Montrealu. Podobnych przypadków było jednak znacznie więcej.
Co ciekawe, naukowcy obserwowali bardzo potężne wybuchy na słońcu w ostatnich latach, wybuchy, które mogły bardzo zagrozić naszej planecie, na szczęście zwrot wyrzucanej plazmy nie był skierowany w kierunku naszej planety.
Magnetyzm słońca jest tym czynnikiem, który w znacznym stopniu wypływa na zachowanie się naszej dziennej gwiazdy.
Mało tego, w ostatnich latach naukowcy coraz częściej zwracają uwagę, że magnetyzm może być jednym z głównych czynników utrzymujących wszechświat.
A więc nie jest to tylko sama grawitacja, ale dodatkowo także magnetyzm oraz można też wspomnieć o elektryczności.
Nie mniej jednak dziś możemy napisać jedno, nasza dzienna gwiazda wykazuje nad wyraz wzmożoną aktywność.
Wystarczy wyjść na zewnątrz w słoneczny dzień lutego, czy marca, by szybko przekonać się, że słońce mocno grzeje.
Promienie padające na naszą skórę są ciepłe, a nawet gorące, mimo że do lipca czy sierpnia jeszcze daleko.
