Księga Mormona to odpowiednik chrześcijańskiej Biblii, uznawany przez wyznawców Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych Dnia Ostatniego. Stanowią oni znaczącej liczebności grupę religijną w USA. W ich mniemaniu Księga Mormona stanowi rodzaj uzupełnienia dla Biblii, ma ona być integralną częścią Bożego Objawienia, wręcz kolejnym elementem Biblii zaraz po Starym Testamencie oraz Nowym Testamencie.
Stanowi ona najważniejszą księgę dla kościoła Mormonów.
Uznawana jest przez tę grupę religijną nawet za zdecydowanie doskonalszą od samej Biblii, z uwagi na to, iż została przetłumaczona w cudowny sposób.
Na czele Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych Dnia Ostatniego stoi prezydent. Jeden z nich — Ezra Taft Benson – wypowiedział się na ten temat w następujący sposób:
„W przeciwieństwie do Biblii, która przeszła przez pokolenia kopistów, tłumaczy i zepsutych dewotów, którzy zmieniali tekst, Księga Mormona przyszła od pisarza do czytelnika w jednym tylko natchnionym stopniu tłumaczenia”.
Pochodzenie księgi Mormona
Stworzenie Księgi Mormona przypisywane jest prorokowi-wojownikowi o imieniu Moroni.
Miał on wieki temu dokonać złożenia złotych płyt w kamiennej skrzyni, którą ulokował na wzgórzu, w zachodniej części powstałego później stanu Nowy Jork.
Gdy zmarł, przeobraził się w anioła i jego zadaniem było ich ochranianie.
Moroni miał w 1823 roku wybrać Josepha Smitha i dokonać przekazania mu złotych płyt.
Joseph Smith zdołał przetłumaczyć zapisy ze złotych płyt na język angielski, dzięki cudownym kryształom noszącym nazwę urim bądź tumim, które również zostały mu podarowane.
Za ich pośrednictwem patrzył na tekst.
Używając kryształów, Smith znajdujący się za kotarą dyktował zapisany na płytach tekst trzem sekretarzom, którzy go spisywali.
Nikt poza jego osobą nie mógł mieć dostępu do oryginalnego zapisu.
Gdy przetłumaczył całość, oddał płyty z powrotem aniołowi Moroniemu.
W wieku dwudziestu pięciu lat Joseph Smith opublikował spisaną treść w 1830 roku, pod tytułem „Historia pochodzenia Indian”.
W dzisiejszych czasach Księgę Mormona wydaje się pod tytułem „Another Testament of Jesus Christ”.
Można dojść do wniosku, że jest ona jedną z wielu dawnych ksiąg rozprawiających o pochodzeniu rdzennych mieszkańców Ameryki.
Pojawia się w niej jednak pewna unikatowość.
Autor uważa bowiem, że jest ona zainspirowanym przez Boga tłumaczeniem dawnych kronik, które wyryte zostały na złotych tablicach i opowiadały historię Indian zapisaną hieroglifami, w języku egipskim reformowanym – egiptolodzy nigdy o nim nie słyszeli.
Oczywiście przy pełnym poszanowaniu dla wiary Mormonów, nie może umknąć uwadze, że księga ma wszelkie cechy, które wpisują się w dzieje fałszerstw biblijnych.
Dowody mitomanii
W księdze Mormona znajduje się szereg idei, które mogą stanowić dowód, że powstała ona w XIX wieku, a nie w czasach starożytnych.
Mowa tu, chociażby o teorii dotyczącej zaginionej białej rasy, która miała dać początek Indianom lub też zostać przez nich wchłonięta.
Powszechne jest przekonanie, że pośród Amerykanów żyjących w I połowie XIX wieku niezwykle dużą popularnością cieszyła się kwestia indiańskiej starożytności.
Nieustannie zadawane były pytania:
Czy mieli dusze?
Kim byli?
Czy wywodzą się od Adama?
W jaki sposób pojawili się na kontynencie?
Takie zagadnienia były częste w licznych pamfletach, kazaniach, artykułach czy książkach, które były chętnie nabywane i komentowane.
Analizując zawartość Księgi Mormona, można dojść do wniosku, że Joseph Smith był mitomanem, zafascynowanym zaginionymi cywilizacjami, starożytnymi miastami czy też ukrytymi lub zakopanymi skarbami, których strzegą bardzo tajemnicze duchy.
Tworząc swoje dzieło, doprowadził do wykreowania czegoś fikcyjnego i sam uwierzył w to, co zostało przedstawione – jest to dość powszechne u mitomanów.
Zdaniem wielu badaczy można znaleźć co najmniej kilkanaście źródeł, które były współczesne Josephowi Smithowi, a idee w nich zawarte stały się istotnymi elementami Księgi Mormona.
Znajdujemy w niej, chociażby cytaty pochodzące z „Wyznania Westminsterskiego”, którego redakcja miała miejsce w XVII wieku, czy z „Metodystycznej księgi dyscypliny”, która była powszechnie cytowana przez reformatorów religijnych w XIX wieku.
Oprócz tego zaobserwowano wyraźne powiązania językowe z „Biblią Króla Jakuba” (przekład angielski z 1611 roku).
Pojawiają się tu elementy całych rozdziałów, np. 3 rozdziały z Ewangelii wg. Św. Mateusza, 21 rozdziałów z Księgi Izajasza i inne księgi.
We fragmentach pochodzących z innych źródeł zostały wprawdzie wprowadzone liczne zmiany, np. z Księgi Izajasza pochodzą 433 wersy, z których aż 199 jest identycznych jak w „Biblii Króla Jakuba”, zmian dokonano w 234.
Wydarzenia biblijne były dość często przypisywane przez Smitha zupełnie przypadkowym osobom.
Dokonywał przeniesień wydarzeń z Nowego Testamentu w czas przed Chrystusem i przeprowadzał ich sprzężenia z zupełnie innymi bohaterami.
Tak więc w Księdze Mormona odnajdujemy liczne błędy, niezgodności oraz sprzeczności.
Niektóre osoby dopatrują się w treści Księgi Mormona nawiązań do fantastycznej powieści „Der golden Topf” z 1814 roku napisanej przez Ernsta Theodora Amadeusa Hoffmanna. Dodatkowo wielu badaczy uznaje Księgę Mormona za plagiat „Manuscript story” – powieści stworzonej przez kaznodzieję protestanckiego Salomona Spaldinga, pisał on o pochodzeniu Indian amerykańskich, w sposób naśladujący Stary Testament Biblijny.
W ten sam sposób swoje dzieło zredagował Smith.
Co jeszcze głosi księga?
Nefici, czyli Izraelici, którzy mieli zbiec z Jerozolimy około 600 roku p.n.e., mieli ujrzeć Jezusa Chrystusa już po jego śmierci, ale przed wniebowstąpieniem.
Znajdujemy tu wiele opisów kontrowersyjnych, zarówno z punktu widzenia Biblii, jak i historii.
Jezus przedstawił im się w języku greckim, jako Alfa i Omega, gdzie z pewnością ludność ta nie mogła znać znaczenia tych pojęć.
Kazanie zostaje przekazane na górze w sposób identyczny, jak ma to miejsce w Ewangelii według św. Mateusza.
Występujący w Księdze Mormona prorocy są wszystkowiedzący, potrafią odpowiadać na wszystkie pytania.
Już w IV wieku p.n.e. miała pojawić się zapowiedź, że mesjasz będzie nosił imię Jezus Chrystus.
Pozycja ta uznaje również, że tajemnicę Trójcy Świętej znano już w 599 roku p.n.e.
Poza tym możemy tu natrafić na choćby takie informacje, że łysina jest spowodowana grzechem lub też, że Indianie, którzy zdecydują się na przyjęcie wyznania mormonów, w nagrodę staną się biali.
Księga Mormona pełna jest najdziwniejszych teorii i założeń, które można opisywać bardzo długo.
Jest to z pewnością religia misjonarzy, których obecnie spotkamy nawet w Polsce.
Jednak wywodzi się ona od rodzaju fantastycznego tekstu, który dawał proste odpowiedzi i w czasie swojego powstania odpowiadał potrzebom amerykanów, w czasach egzaltacji religijnej, pełnych niepokoju.
