Aghori sadhu, czyli hinduscy asceci będący przedstawicielami tantrycznej tradycji w Indiach, od wielu stuleci wzbudzają ogólne zainteresowanie i lęk wśród ludności całego świata. Znani są ze swych ekstremalnych obrzędów i rytuałów. Związani z kanibalizmem, praktykami seksualnymi, kontrowersyjnym wyglądem i rekwizytami z ludzkich kości u jednych budzą odrazę, a u innych fascynację. Poznajcie największe sekrety Aghori.
Kim są Aghori?
Termin „aghori” początkowo równoznaczny był ze słowem „nieustraszony”, lecz w późniejszym sanskrycie i hindi słowo to nabrało nowego znaczenia i odnosiło się do określenia „nieczysty”, „obrzydliwy”, „odstraszający”.
Na ogół Aghori prowadzą bardzo pustelniczy tryb życia, zamieszkując odległe, wyludnione tereny jaskiń, dżungli lub gorących pustyń. Pojawiają się jednak także w miejscach, które stanowią dla nich centra kultu i rytuałów.
Aghori najczęściej odstraszają samym swym wyglądem, który ma przypominać boga Śiwę. Eksponują nagie ciała obsypane popiołem ze skremowanych zwłok ludzkich, jedynie na biodrach noszą małą przepaskę zasłaniającą genitalia. Kiedy jest chłodno, najczęściej owijają ciało w zniszczone, stare, czarne płótna.
Ich charakterystyczną cechą wyglądu zewnętrznego są długie, skołtunione włosy oraz długa broda. Na szyjach noszą długie sznury przypominające hinduistyczne lub buddyjskie „różańce” wykonane z pestek owoców mali lub z kości przypominających wyglądem ludzkie czaszki.
Wielbiciele Śiwy, kanibalizmu i nekrofilii
Aghori uwielbiają Śiwę lub jego odpowiednik Mahakala – wielkiego niszczyciela oraz jego żeńskie odpowiedniki boginię Śakti lub Kali, boginię czasu i śmierci.
W przeciwieństwie do innych sadhu (hinduskich wędrownych ascetów), którzy praktykują absolutną abstynencję, Aghori wierzą, że bogini Kali wymaga od nich zaspokojenia swojej satysfakcji poprzez konsumpcję mięsa, alkohol i uprawiania seksu.
Poprzez jedzenie Aghori starają się pozyskać świadomość jedności wszystkiego, zarówno rzeczy świętych, jak i bezbożnych oraz dążą do wyeliminowania dyskryminacji. Dlatego konsumują śmietnikowe odpady, kał, mocz, ludzkie mięso i ludzki mózg.
Podobnie jak inni sadhu żyją w celibacie, ale z jednym wyjątkiem. Jako że bogini Kali domaga się satysfakcji z seksu, Aghori praktykują nekrofilię. Uważają, że w ten sposób znajdują czystość
w czynnościach najbardziej zbrukanych.
Ponadto przedstawiciele Aghori wierzą w potęgę czarnej magii i nadprzyrodzonych mocy, jakie dostarczają im praktyki seksualne pośród zmarłych. Dlatego też zgodnie z jednym ze swych rytuałów gromadzą się po zmroku na cmentarzu i wśród rozbrzmiewających dźwięków bębnów i recytowanych mantr, długo kopulują z kobietami w okresie menstruacji, których ciała pokryte są popiołem ze zwłok.
Medytacja i czarna magia
Aghori nie chowają urazy i nienawiści w swoim sercu, ponieważ uważają, że ten, kto nienawidzi, nie może medytować.
Szczególne medytacje odbywają nocami, kiedy po zjedzeniu rytualnego ludzkiego mięsa, potrafią poświęcić czas na spokojną medytację nad zwłokami, które symbolizują ich własne ciało.
Wierzą, że medytacja pozwala im zdobywać magiczne uprawnienia, które staną się podstawą do leczenia i uzdrawiania, przełamując bariery pomiędzy czystym a nieczystym, świętym a bezbożnym.
Znajdują także przyjemność w dzieleniu się jedzeniem ze zwierzętami, a nawet jedzeniu z tej samej miski.
Wierzą, że gdyby zaczęli martwić się nieistotnymi rzeczami, takimi jak wspólne spożywanie pożywienia z brudnymi zwierzętami, nie byliby w stanie skoncentrować się na ostatecznym celu – dążeniu do jedności z Śiwą.
Aghori mają uzdrowicielską moc, którą zaczerpnęli z czarnej magii. Jak sami twierdzą swoje zdolności wykorzystują tylko do dobrych czynów. Pochłaniają chorobę z ofiary, a następnie walczą
z nią w swoim ciele, by później podczas specjalnych rytuałów całkowicie się jej pozbyć.
Czaszki i inne atrybuty
Posiadanie ludzkiej czaszki jest podstawowym atrybutem każdego Aghori, który powinien go mieć podczas medytacji, wędrówek lub udzielania błogosławieństwa. To z nich piją alkohol, spożywają posiłki lub tworzą żebracze miski.
Każdemu członkowi Aghori nieodłącznie towarzyszy także marihuana. Uważają, że jej palenie pomaga im koncentrować się na religijnych mantrach i uciążliwych, regularnych praktykach jogi. Co ciekawe, nie wykazują objawów zamglenia, jak przystało na osoby pozostające pod stałym wpływem marihuany, lecz są bardzo spokojni i trzeźwo myślący.
Zaskakujący dla naukowców na całym świecie jest fakt, że Aghori posiadają ponoć leki, które potrafią leczyć nawet najbardziej uciążliwe choroby. Jednak w nowoczesnej medycynie nie są stosowane ze względów etycznych, ponieważ leki te tzw. oleje ludzkie pochodzą ze spalania ludzkich ciał.
Aghori są nieliczną grupą (pod koniec XIX wieku ok. 200-300) ascetów, którzy fascynują, zaskakują, przerażają lub odrzucają swoim wyglądem i zachowaniem. Oni sami uważają, że w ten sposób zdobywają pewien rodzaj oświecenia, lecz dla nas, ludzi z innej kultury taki rodzaj praktyk jest często ponad najśmielsze wyobrażenia…
