Zamek Bojnice to duży średniowieczny zamek, który znajduje się w historycznym mieście o tej samej nazwie, w środkowej części Słowacji. Stojący na trawertynowym wzgórzu, górującym nad miastem, romantyczny zamek z oryginalnymi elementami gotyckimi i renesansowymi, należy do najstarszych i najważniejszych zabytków na Słowacji.
Zamek Bojnice to najsłynniejszy zamek na Słowacji.
Znajduje się w Bojnicach, mieście położonym 167 km na północny wschód od Bratysławy, stolicy Słowacji.
Pierwsza wzmianka o zamku w Bojnicach pochodzi z XII wieku.
Obecnie zamek jest siedzibą muzeum i jest główną atrakcją turystyczną Słowacji.
Na zamku odbywa się również coroczny Międzynarodowy Festiwal Duchów.
Historia zamku w Bojnicach
Pierwsza pisemna wzmianka o istnieniu zamku pochodzi z 1113 roku z dokumentu opactwa Zobor.
Pierwotnie był to drewniany zamek, który stopniowo rozbudowywano.
Duży murowany zamek został zbudowany w XII wieku.
Pod koniec XIII w. Bojnice zajął węgierski magnat Mateusz Czak, który go otrzymał od króla węgierskiego Władysława V i zamek należał do niego aż do 1321 r.
Po magnacie zamek był w XIV i XV wieku w posiadaniu rodzin arystokratycznych: Gilethów, Leustachów i Noffrysów.
W 1489 roku król Maciej Korwin nadał majątek Bojnice swojemu nieślubnemu synowi Janowi Korwinowi.
Po śmierci króla Macieja zamek został zajęty przez wojska Zapolskie, które zamieszkiwały go do 1526 r.
W 1527 r. król Ferdynand I przekazał zamek Aleksejowi Turzonowi.
Zamek został przebudowany przez ród Turzonów na wygodną renesansową rezydencję i tak pierwotnemu zamkowi gotyckiemu nadano charakter zamku renesansowego.
Po wymarciu rodu Turzonów (w 1636 r.) zamek powrócił do korony.
Rok później, w 1637 roku, cesarz Ferdynand III przekazał majątek Bojnice Pawłowi z rodu Pálffy jako zastaw za 200 000 sztuk złota.
W 1643 r. ród Pálffy otrzymał zamek Bojnice jako dziedzictwo.
W Bojnicach nastąpił ruch budowlany, a zamek uzyskał barokowy wizerunek.
Działalność budowlana ustała pod koniec XVII wieku.
W XVIII czy XIX wieku zamek nie uległ znaczącym zmianom.
Po długim okresie stagnacji i recesji w 1852 roku ostatni arystokratyczny potomek hrabia Jan Pálffy dokonał poważnej, romantycznej przebudowy całego miejsca według projektu architekta J. Huberta w latach 1889–1910 i nadał mu wygląd, jaki możemy dziś oglądać.
Za wzór posłużyły mu francuskie zamki gotyckie z doliny Loary, pałac papieski w Awinionie, gotyckie zamki Tyrolu i wczesnorenesansowa architektura włoska.
Wnętrza i okolice zamku Bojnice
To, co dziś widzimy, jest czymś w rodzaju wzoru z romantycznych zamków, które można zobaczyć w całej Loarze w środkowej Francji.
Jednak Zamek Bojnice ma imponujący urok osobisty, który przyciąga wielu gości do tego dobytku Słowacji.
W jednej wieży znajduje się pomieszczenie broni wraz z różnego rodzaju średniowiecznymi narzędziami walki i zbrojenia – mieczami, halabardami, maczugami, błyszczącymi zbrojami.
W jednej sali znajdziemy bogato rzeźbiony sufit, który mieni się tłoczonym złotem.
Lśniący olejny portret Jana Pallfy’ego zajmuje środkowy panel tego sufitu.
Inna komnata pokryta jest ręcznie malowanymi tureckimi kafelkami, a po obu stronach porcelanowego kominka stoją wielkie chińskie wazony.
Do bojnickiego zamku należy przyległy park zamkowy, który pierwotnie miał być romantycznym parkiem z różnymi atrakcjami.
Pierwsza wzmianka o ogrodnikach zamku w Bojnicach pochodzi z 1910 roku.
Obecnie w parku krajobrazowym rośnie kilka rzadkich i interesujących drzew, np. ponad 700-letnia lipa króla Macieja, która jest prawdopodobnie najstarszym drzewem na Słowacji.
Częścią parku zamkowego jest również ogród zoologiczny, w którym znajduje się wiele egzemplarzy rzadkich zwierząt egzotycznych.
26 metrów pod najmniejszym dziedzińcem zamku Bojnice znajduje się naturalna jaskinia trawertynowa o średnicy 22 metrów i wysokości 6 metrów.
Istnienie jaskini jest wynikiem opadów deszczu spływających w kraterze oraz zewnętrznych uderzeń w środek trawertynu.
W jaskini znajdują się dwa małe jeziora, które prawdopodobnie są połączone z innymi.
Mieszkańcy zamku musieli dużo wcześniej wiedzieć o istnieniu jaskini, ponieważ służyła jako schronienie i zbiornik wodny, ale oficjalnie odkryto ją dopiero w 1888 roku.
Jaskinia została po raz pierwszy udostępniona do zwiedzania w 1967 roku.
Legenda o Czarnej Damie
Z bajkowym, romantycznym zamkiem w Bojnicach związane są także legendy, m.in. ta o Czarnej Damie.
Czarna Dama i jej mąż, pan zamku, byli szczęśliwą, kochającą się parą.
Pan był dowódcą wojskowym z wieloma zwycięstwami na polu bitwy.
Pani była znana ze swojej cnoty i wierności.
Kiedy zatrzymali się u nich krewni, zazdrościli wszystkiego Czarnej Damie i jej mężowi.
Piękni, młodzi, bogaci – mieli wszystko.
Z zazdrości powiedzieli więc panu, że podczas gdy on był na wojnie, jego żona zabawiała się z innymi rycerzami.
Pan był wściekły. Wymyślił prosty test cnoty swej małżonki.
Musiała skoczyć z najwyższej wieży zamku do fosy z ich nowo narodzonym dzieckiem.
Obiecał jej, że przeżyje, jeśli była niewinna.
Mieszkańcy wioski zebrali się, aby sprawdzić, czy władca zamku zmieni zdanie, ale on tego nie zrobił.
Wierna Czarna Dama skoczyła ze swoim dzieckiem bez wahania, ponieważ wiedziała, że jest niewinna.
Zanim uderzyli w wodę, nagle ich ciała uniosły się w górę i odleciały, udowadniając jej niewinność.
Wtedy tłum usłyszał krzyk z unoszących się obłoków dymu: „To byli krewni”.
I od tego czasu kobieta błąka się po korytarzach i schodach zamku, ubrana na czarno, a czasem wyglądająca tylko jak smutny cień.
⇒ Czytaj także: DOLINA LOARY I JEJ NAJPIĘKNIEJSZE ZAMKI
♦ Zareklamuj wydarzenie, swoją działalność, produkty itd. – dodaj ogłoszenie ⇒ KLIK
♦ Współpraca reklamowa na portalu ⇒ kontakt@odkrywamyzakryte.com
♦ Chcesz poznać więcej tajemnic świata? ⇒ KLIK
