Kalkajaka, czyli Czarna Góra to święty masyw dla miejscowych klanów Aborygenów, który znajduje się w parku narodowym o tej samej nazwie. Miejsce to uważane jest za wyjątkowe nie ze względu na unikalną faunę, która zamieszkuje tamte tereny, lecz przez wzgląd na historie o nadprzyrodzonych wydarzeniach, które są z nim związane.
Geologia
Według geologów struktura Czarnej Góry to efekt powolnych procesów geologicznych.
Około 260 milionów lat temu masa stopionej magmy powoli zestaliła się głęboko pod powierzchnią ziemi, tworząc twardą, granitową skałę.
W miarę jak miękkie powierzchnie lądu ulegały erozji, spękana część ziemi stopniowo odsłaniała ukryte skały.
Dziś cały masyw Kalkajaka składa się z dużych stosów czarnych granitowych skał i olbrzymich granitowych głazów, z których niektóre mają wielkość małych domów.
Charakterystyczny czarny wygląd góra zawdzięcza mikroskopijnym niebiesko-zielonym algom rosnącym na odsłoniętych powierzchniach skał.
Park Narodowy Czarna Góra
Czarna Góra wraz z parkiem narodowym o tej samej nazwie od 1988 roku znajduje się na liście WTWHA (The Wet Tropics World Heritage Area), która słynie z dzikiej przyrody, różnorodności biologicznej i naturalnego piękna.
Cały teren to prawie 900 tys. ha dzikiej roślinności, która rozciąga się na obszarze około 450 km między Cooktown i Townsville.
Tropikalne lasy deszczowe, lasy eukaliptusowe, tereny podmokłe i lasy namorzynowe oraz bogata fauna ssaków, płazów i gadów czynią to miejsce naprawdę wyjątkowym.
Kalkajaka – święte miejsce Aborygenów
Czarna Góra znana Aborygenom jako Kalkajaka jest dla nich świętym miejscem, po którym nawet nie można stąpać.
I to nie ze względu na ochronę tamtejszej przyrody, lecz przez nadprzyrodzone moce związane z tym miejscem.
Z Czarną Górą wiąże się wiele tajemniczych opowieści o zaginięciach ludzi i zwierząt.
Pierwsze udokumentowane zniknięcie, w którym uczestniczyli koloniści europejscy, miało miejsce w 1877 roku.
Od tego czasu wielokrotnie zdarzało się, że ludzie, konie, a nawet całe stada bydła znikały bezpowrotnie w szczelinach, jaskiniach i innych formacjach skalnych.
Lokalni ratownicy, którzy wyruszali im na pomoc, również nigdy nie wracali.
Ponadto z czasem pojawiły się doniesienia o dziwnych dźwiękach, duchach lub cienistych ludziach widziany okolicach Czarnej Góry.
Miejsce to starają się omijać nawet piloci samolotów, którzy nazwali Kalkajakę „górą śmierci”, ponieważ podczas lotów nad Czarną Górą musieli zmagać się m.in. ze specyficznymi turbulencjami.
Sekrety góry
Miejscowi twierdzą, że Kalkajaka nie jest efektem procesów geologicznych, lecz sztucznie zbudowanym dziełem wymarłej cywilizacji, która sięga początków świata.
Twierdzą, że z czeluści podziemnych labiryntów, komór i korytarzy usytuowanych pod górą, od czasu do czasu wydobywają się dziwne dźwięki, jęki i inne przerażające odgłosy.
Uważają też, że podziemne zakamarki Czarnej Góry skrywają cudowne tajemnice, łącznie z niezliczonymi skarbami.
Jednak rzadko, kiedy teraz znajduje się śmiałek, który odważyłby się je spenetrować.
Jak głosi stara legenda, drogę do serca góry strzegą duchy zmarłych, demony i jadowite węże.
Współcześnie mówi się, że do jej wnętrza prowadzi tylko jedna brama, kierująca wprost do podziemnego imperium, zamieszkiwanego przez pozaziemską rasę Reptilian.
Czarna Góra do dziś pozostaje miejscem wielkiej tajemnicy, czekającą na śmiałych i odważnych odkrywców.
