Hypatia to kosmiczny kamyk, a dokładniej niewielki kawałeczek skały, który spadł na Ziemię i odkryto go na egipskiej pustyni. Uznaje się, że może on stanowić klucz lub przynajmniej istotną wskazówkę do zrozumienia, w jaki sposób powstał Układ Słoneczny.
Ta kosmiczna skała nazwana została od nazwiska pierwszej matematyczki oraz astronoma.
W jego składzie odnaleziono nieznane minerały, niewystępujące w obrębie naszego Układu Słonecznego.
Zgodnie z wypowiedziami niektórych ekspertów, do jego powstania mogło dojść w czasie, gdy wszechświat nadal jeszcze się tworzył, a to oznacza, że może on być zdecydowanie starszy od naszego Słońca.
Najsilniej zaskakujący dla naukowców był jego skład chemiczny i występowanie w nim mikro mineralnych związków, które nie zostały do tej pory znalezione w naszym rejonie kosmosu ani w żadnym ze znanych nam komet i meteorytów.
To odkrycie dokonane zostało przez naukowców z Uniwersytetu w Johannesburgu.
Wykorzystali oni innowacyjne i wysoce zaawansowane techniki skanowania, w celu dokładnego przeanalizowania struktury Hypatii.
Co wiemy o Hypatii?
Wysoce prawdopodobnym założeniem jest, że skała w momencie, gdy spadła na Ziemię miała nawet kilka metrów średnicy.
Nie wiadomo dokładnie, kiedy i w jaki sposób, ale doszło do jej rozpadnięcia się na wiele mniejszych części.
Hypatia to właśnie jedna z nich.
Również w obrębie samego kamyka dostrzegalny jest podział na mniejsze części.
Naukowcy skatalogowali i opisali je jako kamyki wielkości jednego bądź kilku centymetrów.
Każdy z nich się wyróżnia i z pewnością nie powstały i nie pochodzą z Ziemi.
Badacze zaobserwowali, że struktura porcji minerałów, nie jest nawet podobna do jakichkolwiek znanych nam meteorytów, jakie odnaleziono na naszej planecie.
Odkryty w tym kamyku stosunek do siebie substancji chemicznych jest zupełnie odmienny niż wszystko, co było do tej pory badane.
Takie odkrycie prowadzi do dwóch różnych wniosków.
- Zgodnie z pierwszą tezą Hypatia stanowi kawałek meteorytu, który był w przestrzeni jeszcze zanim doszło do powstania naszego Układu Słonecznego. Następnie, po milionach lat doszło do jego pochwycenia przez grawitację Ziemi.
- Druga teoria zakłada, że Hypatia, jest kawałkiem meteorytu, który powstał z tej samej chmury kosmicznego pyłu co Układ Słoneczny.
W sytuacji, gdy druga teza okazałaby się słuszna, doszłoby zachwiania obecnego modelu całego tego procesu.
Zakłada on bowiem mgławicę, posiadającą równomiernie rozproszone elementy, z których doszło do utworzenia ciał niebieskich.
Jednak za niezwykłe uważa się fakt, że skład i poszczególne zależności składników chemicznych w Hypatii są niespotykane w całym naszym Układzie Słonecznym.
Nazwa i odnalezienie Hypatii
Kamień został nazwany od nazwiska żyjącej w IV wieku naszej ery Hypatii z Aleksandrii, która była wybitnym astronomem i matematykiem.
W ówczesnych czasach tak futurystyczne poglądy, jakie reprezentowała, nie były akceptowane, jej wiedza była nie w smak przedstawicielom i przywódcom religijnym, dlatego została zabita.
Do odkrycia kamienia, który został nazwany od jej imienia, doszło w grudniu 1996 roku.
Dokonał tego egipski geolog Aly Barakat.
Przeprowadzał on badania związane z obecnością szkła na pustyni.
Szklane fragmenty znajdowane we wschodniej części Sahary, na terytorium Egiptu oraz Libii, z wyglądu przypominają szkło morskie, które formuje się w obrębie oceanów.
Zdaniem niektórych geologów, do jego powstania mogło dojść mniej więcej 28 milionów lat temu, gdy w ziemię uderzył meteoryt.
Dr Barakat badając pustynie, niemal natychmiast zainteresował się kamieniem, który wyraźnie błyszczał i był wyłożony diamentami mikroskopijnej wielkości.
Pozaziemskie pochodzenie
Oficjalna informacja o pozaziemskim pochodzeniu Hypatii została ogłoszona w 2013 roku przez profesora Jana Kramersa, należącego do zespołu badawczego uniwersytetu w Johannesburgu.
Ogłosił on, że jest to kamień, który z pewnością nie powstał na Ziemi, a możliwe również, że pochodzi spoza naszego Układu Słonecznego.
Ten mały kamyk stał się więc ogromną sensacją.
W dwa lata później w roku 2015 zupełnie inny zespół badawczy, po dokładnym przeanalizowaniu kamienia ogłosił, że nie jest on fragmentem żadnego znanego nam rodzaju komety ani meteorytu.
Czy w takim razie jeszcze tak niewiele wiemy o świecie, w którym żyjemy, czy istotnie pochodzi on z odległych zakątków kosmosu?
Kolejne badania
Prowadząc najnowsze badania, profesor Kramers wraz ze współpracownikami wykonał i przeanalizował liczne wysoce zaawansowane technologicznie skany, aby jak najprecyzyjniej zbadać wnętrze niezwykłego kamienia.
Na ich podstawie dokonali porównania wewnętrznej struktury tej skały do ciasta owocowego, które spadło z półki w mąkę i pękło.
We wnętrzu – ciasto – zlokalizowana jest tzw. matryca mineralna, w jej środku osadzone są ziarna mineralne, które mogą być, powiedzmy bakaliami.
Mąka natomiast to tzw. materiał wtórny, czyli taki który zbierał się na kamieniu od momentu, gdy trafił on na Ziemię.
Analiza wykazała, że same pierwiastki chemiczne, czyli: krzem, węgiel, aluminium i żelazo, są identyczne z ziemskimi.
Jednakże zaskakujące jest ich połączenie i stosunek do siebie, który całkowicie odbiega od tego, jaki znamy z Ziemi.
Naukowcy pełne wyniki przeprowadzonych przez siebie badań opublikowali na łamach czasopisma Geochimica et Cosmochimica Acta.
Skąd ten kamień?
Dotąd nie wiemy, skąd Hypatia wzięła się na Ziemi.
Możemy jednak stwierdzić, że jest niezwykła i budzi pytania m.in. o to, czy to jak powstał nasz Układ Słoneczny i Ziemia jest zgodne z prawdą?
Takie znaleziska pokazują nam, jak wielu rzeczy nadal mimo dużego rozwoju technologicznego, nie możemy być całkowicie pewni.
