CHAN CHAN – SPEKTAKULARNE, CEGLANE MIASTO EPOKI PREKOLUMBIJSKIEJ

chan-chan.jpg
Chan Chan foto.depositphotos.com

Chan Chan to największe miasto epoki prekolumbijskiej w Ameryce Południowej. Było stolicą Imperium Chimu, którzy w latach 70. XV wieku zostali podbici przez Inków. Miasto to zostało uznane za jedno z najbardziej spektakularnych miast Nowego Świata. I słusznie, gdyż całe miasto robi spektakularne wrażenie. Od najwspanialszych świątyń aż po najskromniejsze rezydencje, zostało zbudowane w całości z glinianych cegieł adobe i ozdobione licznymi płaskorzeźbami, rzeźbami i innymi szczególnie wypracowanymi formami architektonicznymi.

Chan Chan, czyli Słońce Słońce

Chan Chan dosłownie oznacza Słońce Słońce.

Znajduje się około 10 minut na północ przed miastem Trujillo w Peru.

Powstało w 850 r. i trwało aż do podboju przez Imperium Inków w roku 1470.

Chan Chan był nie tylko stolicą Królestwa Chimu, ale także największym miastem w Prekolumbijskiej Ameryce Południowej.

Co ważne, zakład się, że jest to jeden z największych na świecie kompleksów wykonanych z adobe (glinianej cegły suszonej na słońcu i pokrytej następnie lekkim tynkiem, który umożliwiał rzeźbienie bogatych ornamentów).

chan-chan.jpg
Chan Chan foto.depositphotos.com

Miasto zajmuje obszar ok. 28 km2.

W okresie największego rozkwity w 1200 r. zamieszkiwało w nim prawie 100 000 ludzi.

Spektakularne, ceglane, wyjątkowe

Centrum Chan Chan składało się z dziewięciu dużych, prostokątnych kompleksów-pałaców, znanych jako cytadele.

Ich powierzchnię wyznaczały wysokie, grube mury, a każda z nich była siedzibą jednego władcy oraz centrum administracyjnym, sakralnym i gospodarczym.

Wewnątrz tych cytadel na otwartej przestrzeni rozmieszczono różne budynki – świątynie, domy mieszkalne i magazyny.

Na ich terenie  znajdowały się także studnie ceremonialne, napełniane dzięki połączeniu z wodami podziemnymi, sale obrad oraz miejsca pochówków i modłów.

Poza tymi dziewięcioma cytadelami znajdowały się sektory produkcyjne tkania tekstyliów, obróbki metali i obróbki drewna.

chan-chan.jpg
Chan Chan foto.depositphotos.com

Bardziej odległe, północne, wschodnie i zachodnie części miasta przeznaczono na tereny rolnicze i budowę systemów nawadniania.

Całe miasto, od jego najwspanialszych świątyń aż po najskromniejsze rezydencje, zostało zbudowane w całości z  glinianej cegły adobe, suszonej na słońcu i pokrytej następnie lekkim tynkiem, w którym rzeźbiono ornamenty.

Spektakularne płaskorzeźby na ścianach zdobiły całe miasto.

Większość z nich przedstawiała naturalne lub bardziej abstrakcyjne formy ryb, ptaków, małych ssaków i innych motywów bezpośrednio związanych z bliskością oceanu.

Niektóre mury pokryte są precyzyjnie wykonanymi wzorami geometrycznymi, które przypominają wyglądem wzór tkaniny.

chan-chan.jpg
Chan Chan foto.depositphotos.com

Ocalić przed zniszczeniem

Pierwszym Europejczykiem, który trafił do miasta Chan Chan, był hiszpański konkwistador Francisco Pizarro i jego ludzie.

Miało to miejsce około 1532 roku.

Od tego czasu miasto wielokrotnie zostało splądrowane przez hiszpańskich poszukiwaczy skarbów i innych rabusiów.

W swoich sprawozdaniach z ekspedycji Pizarro opisywał, że ściany i inne elementy architektoniczne w Chan Chan były pokryte srebrem, a jego mieszkańcy korzystali z naczyń wykonanych ze złota.

Poważnym zagrożeniem dla Chan Chan nie są jednak łowcy skarbów, a samo środowisko.

Ulewne deszcze wywołane przez El Niño, powodzie i silne wiatry sprawiają, że ceglane budowle miasta ulegają coraz większej erozji.

chan-chan.jpg
Ruiny Chan Chan foto.depositphotos.com

Archeolodzy niestrudzenie walczą o to, aby jak najlepiej zachować pozostałości Chan Chan.

Budują specjalne namioty, które chronią budowle przed deszczem oraz starają się utwardzać naruszone płaskorzeźby.

Od 1986 roku Chan Chan znajduje się na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

WSPARCIE NIEZALEŻNYCH PORTALI

Komentarze