Bardsey to wyspa, która jest małym kawałkiem ziemi, ale ma wielkie znaczenie historyczne i kulturowe. Położona na Morzu Irlandzkim, oddalona od stałego lądu o ok. 3 km słynie z legendarnych opowieści, wydarzeń historycznych i różnorodnych gatunków dzikiej przyrody. Jeśli chcesz dowiedzieć się, dlaczego zyskała przydomek „wyspy 20 000 świętych”, to zapraszamy do lektury.
Maleńki cel pielgrzymek
Wyspa Bardsey ma zaledwie 1 km szerokości i 1,6 km długości.
Zajmuje powierzchnię 179 ha.
Składa się ze stromo wzniesionych ziem na północnym wschodzie, płaskich pól uprawnych na zachodzie i przesmyku na południu prowadzącego na półwysep.
Znaczna część historii wyspy rozpoczyna się w 516 roku, kiedy święty Cadfan zbudował na wyspie klasztor.
Obszar ten służył jako główne centrum pielgrzymek w czasach średniowiecza oraz schronienie dla prześladowanych chrześcijan.
W tych czasach odbycie trzech pielgrzymek do Bardsey uważane było za odpowiednik jednej pielgrzymki do Rzymu.
Jednak poruszanie się po wyspie było dość niebezpieczne ze względu na nieprzewidywalne prądy, dlatego zwyczajowo pielgrzymi wzywali Matkę Boską, aby chroniła ich i czuwała nad bezpiecznym przejściem na wyspę.
Wyspa 20 000 świętych
Wyspa Bardsey stała się i pozostała znana jako „święte miejsce pochówku dla wszystkich najodważniejszych i najlepszych na ziemi”.
Powszechnie grzebano tam ciała królów i świętych, stąd też wzięła się legenda, że tysiące świętych pochowano pod ziemią, przez co wyspa została nazwana „wyspą 20 000 świętych”.
Niektórzy uważają, że Bardsey jest miejscem, w którym pochowano legendarnego króla Artura, inni twierdzą, że jest to ostatnie miejsce spoczynku Merlina, który śpi w jaskini strzegącej trzynastu skarbów Wielkiej Brytanii.
Krążą również legendy, że wyspa jest nawiedzana przez upiornych mnichów, a mieszkańcy kontynentu zgłaszają, że widzą mroczne, skulone postacie wędrujące nocą wzdłuż brzegu.
Klasztor opactwa Najświętszej Marii Panny funkcjonował jeszcze w 1188 r., jednak w 1212 r. został przejęty przez augustianów.
W 1536 r. ustawa o rozwiązaniu klasztorów mniejszych doprowadziła do rozwiązania opactwa i zniszczenia jego budynków.
Pomimo rozwiązania klasztoru wyspa do dziś jest miejscem pielgrzymek, ponieważ zbudowano na niej kaplicę metodystów.
Latarnia morska i rezerwat
Jedną z najbardziej charakterystycznych budowli wyspy Bardsey jest latarnia morska.
Leży na półwyspie na południowym krańcu wyspy i pomaga nawigować statki przepływające przez kanał św. Jerzego.
Latarnia morska o wysokości 30 metrów została zbudowana w 1821 roku przez prywatną korporację.
Co ciekawe, ma kwadratowy kształt, ale jest pomalowana w tradycyjne białe i czerwone pasy.
W latach 1870–1875 na wyspie odbudowano farmy i otworzono kamieniołom wapienia.
Dziś funkcjonuje tylko jedna farma, na której znajdziemy 300 owiec i 28 krów.
Wyspa Bardsey jest znana również z dzikiej przyrody.
Wielu obserwatorów przybywa na wyspę, aby zobaczyć migrację tysięcy ptaków.
Dużym zainteresowaniem cieszy się także flora i fauna morska.
W wodach otaczających wyspę można podziwiać m.in. foki szare, morświny, delfiny i kraby.
Dzięki tak dużej różnorodności dzikiej przyrody wyspa jest miejscem, w którym każdy miłośnik przyrody znajdzie coś dla siebie.
⇒ Czytaj także: WYSPA DĘBÓW I NIEODNALEZIONY SZYB ZE SKARBAMI
