Osada Arkaim należy do jednych z najbardziej znanych atrakcji Uralu, która chełpi się sławą niezwykłego, tajemniczego i nietypowego miejsca Każdego roku odwiedzana jest licznie przez turystów z całego świata. Jest bardzo popularna wśród kręgów ezoterycznych. Nazywana jest miejscem mocy i nadprzyrodzonej energii, rodową siedzibą Aryjczyków, kolebką słowiańskiej cywilizacji, a nawet miejscem narodzin Zaratusztra.
To tutaj znajduje się również gliniany piec, tzw. cud- piec, w którym woda rodzi ogień.
Osada Arkaim – miasto swastyki i wielkiej mocy
W 1987 roku grupa rosyjskich archeologów, w samym środku rosyjskiego stepu, na Uralu, niedaleko miasta Czelabińsk, odkryła ruiny warownego miasta o nazwie Arkaim, powstałego ok. 2100 – 1800 lat p.n.e.
Pomimo tego, że region ten był znany z zachowanych zabytków różnych kultur i różnego wieku pochodzenia, to jednak odkrycie Arkaim było pierwszym wyraźnym dowodem zaawansowania kultury starożytnej na ziemiach rosyjskich.
Osada Arkaim to nie tylko miasto, ale również świątynia i wielkie obserwatorium astronomiczne.
Całość zabudowań mieści się w układzie dwóch kołowych kręgów-murów, gdzie wokół centralnego placu, który prawdopodobnie służył jako miejsce do odprawiania obrzędów, znajdowało się kilkadziesiąt budynków mieszkalnych, odpornych na trudne warunki atmosferyczne oraz płomienie ognia.
Do środka osady prowadziły cztery wejścia, których drogi układały się w kształcie swastyki – prastarego symbolu religijnego ludności aryjskiej, związanego z kultem Słońca.
Symbol ten został odkryty także na wielu naczyniach odnalezionych podczas prac archeologicznych.
Według rosyjskiego pisarza Alexa Sparkeya osada Arkaim jest miejscem, w którym niebo łączy się z Ziemią, bowiem „Arka” oznacza niebo, zaś „Im” – Ziemię.
To tutaj ponoć świat materialny łączy się z duchowym, dlatego też osada Arkaim uważane jest za miejsce niezwykłej mocy, jedności z naturą, harmonii i pokoju.
Odwiedzający je przybywają z intencjami o pozbycie się wszelkich napięć, przywrócenie wewnętrznej równowagi, lekkości i życiowej stabilizacji.
Zaawansowana cywilizacja
Zadziwiający wciąż pozostaje fakt tego, jak wielce niesamowite umiejętności i zaawansowanie technologiczne miała cywilizacja zamieszkująca Arkaim.
Nowoczesny jak na tamte czasy wygląd budynków i ich przeznaczenie zaskoczyły nawet archeologów.
Nikt nie spodziewał się, że tyle tysięcy lat temu, ktoś pomyśli o wybudowaniu:
- spiżarni,
- piwnicy,
- studni,
- kanalizacji,
- specjalnych miejsc do gotowania,
- miejsc do przechowywania wody pitnej.
Mieszkańcy osady uprawiali rośliny strączkowe, hodowali konie, krowy, owce i kozy.
Znali miedź, złoto, brąz, a nawet cynk.
Władimir Megre w książce „Anastazja tom VIII. Część 2 – Rytuały miłości” pisał o tym, iż osada Arkaim była, akademią, w której prowadzono ważne badania oraz ważnym obserwatorium astronomicznym:
Arkaim – to akademia, tak można określić współczesnym terminem. W Arkaimie mieszkali i pracowali nauczyciele włochów. Tutaj zajmowali się studiowaniem Wszechświata, określali współzależności ciał kosmicznych, ich wpływ na człowieka.
Swoich największych odkryć nie zapisywali, ani też nie występowali publicznie z długimi przemówieniami.
Na podstawie wieloletnich studiów opracowywali rytuały, obliczali obrzędy i wprowadzali je w życie ludzi, obserwując dalej, na ile są one skuteczne.
Kiedy było trzeba, wprowadzali poprawki. Wyniki długotrwałych studiów byli oni w stanie wyrazić w końcu jednym bądź dwoma krótkimi słowami,
w których zawarta była istota odkrycia. (…) jako obserwatorium astronomiczne służył również obserwacji Księżyca.W sumie na owych ogromnych murach-kręgach można było zarejestrować 18 wydarzeń astronomicznych! Sześć związanych ze Słońcem i dwanaście związanych z Księżycem (włączając „wysoki” i „niski” Księżyc).
Prawdopodobnie osada Arkaim była zamieszkiwana tylko przez około 200 lat, a następnie z niewiadomych przyczyn została spalona i już nigdy później nie była odbudowana ani zamieszkana.
Gliniany piec-cud
Jak już wspomnieliśmy, zespół rosyjskich archeologów wykazał, że osada Arkaim słynie z wykorzystywania zaawansowanych jak na tamten okres technologii metalurgicznych.
Niezwykłe zaskoczenie wśród odkrywców wzbudził gliniany piec, w którym można było utrzymać temperaturę nie tylko potrzebną do wytopienia brązu, ale również umożliwiającą wytop miedzy, czyli sięgającą nawet 1500 stopni.
Gliniany piec znajdował się praktycznie w każdym domu w Arkaim. Obok niego usytuowano głęboką na 5 metrów studnię, którą z paleniskiem łączył utworzony w ziemi kanał wentylacyjny.
Dzięki temu kanałowi, powietrze, które dostawało się do studni, zostawało schłodzone od wody i następnie kierowało się w stronę paleniska.
W taki oto sposób powstawał naturalny, ale bardzo silny ciąg, który umożliwiał utrzymanie pożądanej temperatury w glinianym piecu.
Uważa się, że mieszkańcy starożytnego Arkaim tworząc taką technologię pieca, wykorzystali swoje mityczne wyobrażenia o wodzie, która daje ogień.
Niewątpliwie gliniany piec służył im do wypalania wielu wyrobów garncarskich, a także wytapiania metali potrzebnych do tworzenia np. narzędzi kowalskich.
Tym samym ówcześni mieszkańcy Arkaim zaskoczyli i niejako zawstydzili współczesny świat swoją wiedzą, zaawansowaną technologią i umiejętnościami, którymi my mogliśmy się pochwalić dużo później.
